[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :
Ik keek even Olivia aan "Ik mis Ivon." zei ik snel.
Olivia glimlachte en sloeg een arm om me heen.
Ik vertrouwde haar 100% in alles.
Ze was gewoon mij beste vriendin wat zal ik zonder haar moeten.
Ik glimlachte terug en zei dat tegen haar.
Ze begon te blozen.

Olivia Elaine Newton

Ik glimlach even naar Merel '' hij zal er vast weer snel weer zijn, ik snap dat je hem mist .. zelfs ik miste Edward terwijl hij gewoon nog hier in het paleis was '' zeg ik dan.
'' Wist je dat er ooit eens een meisje net als jij was die .. '' zeg ik dan, ik begin een heel verhaal te maken over haar verloofde die weg ging en na een tijdje terug kwam.
Ik maakte er een vrolijk en een beetje komisch verhaal van.

Merel :
ik luisterde aandachtig naar haar verhaal ik vergat heel even de pijn.
Ze leiden me goed af en het verhaal was prachtig.

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk liep mijn verhaal af '' en ze leefde nog lang en gelukkig '' zeg ik dan een beetje giechelend om het verhaal af te sluiten.
De zon begon al iets lager te staan was de tijd al zo snel gegaan ?

Merel :
Ik keek vooruit toen het verhaal was afgelopen
Het zonnetje scheen nog altijd heerlijk.

Olivia Elaine Newton

Ik deed het boekje weer even open die ik nog steeds in mijn hand had, ik probeer wat te lezen.
Het lukt nog aardig en ik begrijp het helemaal .. het enigste wat ik me afvroeg is of de uitspraak me zou gaan lukken.
Wat als ik nou afging voor al die mensen ?

Merel :
ik keek naar het boekje en begon te lachen.
het was oud dialect dat ik kende van de markt.
Olivia keek me even raar aan.
"Ik wist niet dat dat echt een taal was." lachte ik.

Olivia Elaine Newton

Ik begin ook een beetje te lachen '' zou jij misschien even kunnen luisteren of ik het goed uitspreek ? Ik heb er les in gehad .. maar ik ben zo bang om af te gaan .. '' zeg ik dan.
Merel knikt.
Ik pak de bladzijde weer voor me en begin te lezen.
Uiteindelijk ben ik klaar, ik kijk Merel twijfellend aan " je doet het goed hoor " antwoord ze dan.
" Echt waar ? " vraag ik dan wat onzeker, Merel knikt.
Opeens hoor ik iemand gillen " ik ben zo terug ! " roep ik dan tegen Merel terwijl ik al weg ren.
Ik ren het paleis in " mijn excuses ik schrok nogal meneer " hoor ik dan een van de dienstmeiden zeggen.
Ik loop er heen en zie dan Edward op de trap zitten " ik zal hem wel even helpen, dan kan u bijkomen van de schrik " zeg ik dan tegen de dienstmeid.
Ze schrikken allebei op, de dienstmeid knikt en loopt verder.
" Wat heb je gedaan ? " vraag ik dan aan Edward.
" Ik ... Viel van de trap " zegt hij dan.
Ik houd mijn lach " waar heb je last van ? " zeg ik dan.
" mijn nek, hoofd en rug " zegt hij dan.
Ik steek mijn hand uit " kom mee " zeg ik dan.
We lopen weer naar boven toe, ik zet Edward neer op mijn kamer en ga een ijszak voor hem halen, als ik terug kom geef ik hem de ijszak .. Hij legt het op zijn hoofd.
" is het erg als even je .. uhh... Blouse uit moet ? " zeg ik dan een beetje blozend.
Edward doet zelf zijn blouse uit .. Ik zag die geweldige spieren van hem weer.
Snel schud ik even onopvallend mijn hoofd, ik ga achter hem zitten en smeer het kruidenmengsel die ik mee had gekregen op zijn rug en nek.
Ik begin het in te masseren " gaat het al weer een beetje ? " vraag ik dan bezorgd.
" Met zulke verzorging kan het niet anders " zegt hij dan, ik moet even lachen om hem.
" Meneer toch dat zegt u toch niet tegen uw verpleegster " zeg ik dan.
Ik stop met inmasseren omdat de kruidenmengsel al in is getrokken, Edward draait zich om en drukt zijn lippen even op de mijne " regels zijn er om te breken " zegt hij dan.
Ik lach even en al snel word mijn blik getrokken naar zijn spieren, ik kreeg mijn blik er bijna niet meer van af Wat zou ik graag .. Olivia !
Ik begin het er warm van te krijgen en ik begin te blozen " is het uhh.. Erg als ik terug naar Merel ga ? " zeg ik dan maar snel.
Hij lacht even en staat op, hij geeft me nog een kus " ik vind het prima " zegt hij dan.
Ik knik en draai me om, ik ren nog net niet weg.
Uiteindelijk kom ik weer bij Merel, ik ga weer naast haar zitten.
Ik bloos nog steeds een beetje en heb het nog wat warm .. Ik hoopte maar niet dat Merel het zou merken anders zou ze misschien wel wat gaan denken..

Merel :
Ik zag Olivia helemaal rood en bezweet terug komen.
"Gaat het met Edward ?" Olivia keek me raar op.
"Hoe weet jij dat ?" Ik begon te lachen"Dat is niet zo moeilijk."
Opeens zag ik een koets aan komen.
Het was de koninklijke koets ik probeerde rustig op te staan.
Olivia keek even raar op.
Maar toen ze de koets zag begreep ze het.
Ze hielp me overeind.
Ik probeerde mijn loop pas te versnellen.
Toen we bij de koets waren zag ik de koningin uit stappen.
Maar daarna was de koets leeg.
Ik was een beetje teleurgesteld en er liep een traan.
De koningin keek even op "Ivon moest nog wat zaken regelen "zei ze snel en liep toen naar binnen.
Ik staarde nog naar de lege koets.
Olivia sloeg een arm om me heen en we liepen terug naar de rozentuin.

Olivia Elaine Newton

We gaan weer op het bankje zitten " hij zal vast wel snel komen .. Als hij alleen nog maar wat zaken hoeft te regelen denk ik dat hij zo klaar is " zeg ik dan tegen Merel.
" En denk aan het verhaal hé " zeg ik dan met een kleine glimlach.
Het zonnetje was nog steeds heerlijk ondanks dat hij steeds lager ging.
Ik moest weer even denken aan die spieren, die mooie ogen van hem .. ik kapte snel mijn gedachtes af.

Uiteindelijk kwam één van de dienstmeiden naar buiten om te zeggen dat het eten klaar was.
Ik liep samen met Merel terug naar het paleis waar we uiteindelijk in de eetzaal kwamen.
Ik liet haar eerst zitten en daarna ging ik zelf zitten, al snel kwamen de koningin en Edward ook aangelopen.

Merel :
Ik zuchtte even en had helemaal geen trek meer.
Ik weet wat Olivia heeft verteld maar toch.
De hanger om mijn nek had ik altijd om zo voelde die toch nog bij me.
Ik hoopte maar dat die snel weer bij me was.
Ik moest even lachen.
"Waar denk je aan Merel ?" vroeg opeens Edward.
Ik begon te blozen.
"Olivia had het over u spieren maar die van u broer laat mijn hart sneller kloppen." zei ik mijn gedachten hard op.
Ik deed snel mijn hand voor me mond.
De koningin begon te lachen.

Olivia Elaine Newton

Ik begon te blozen, Edward begon ook een beetje te lachen.
Het eerste gerecht word weer opgehaald en het volgende gerecht word gebracht.

Merel :
Ik nam maar snel een hap.
Ik kreeg het opeens erg heet.

Olivia Elaine Newton

Als ik naar Merel kijk moet ik toch eventjes zacht lachen.
Vervolgens ga ik ook snel verder met eten.
Ik dacht dat de koningin niet meer bij zou komen van het lachen maar uiteindelijk gaat ook zij verder met eten.
Na een tijdje krijgen we het dessert opgedient.

Merel :
Ik voelde me niet goed woorden en excuseerde me.
Ze knikte en een dienstmeisje hielp me naar me kamer.
Ik ging op het bed zitten.
Ik kreeg een hevige pijn weer op mijn borst.
Het moet eerst erger worden voordat het minder wordherhaalde ik in mijn hoofd.
Ik zuchtte en probeerde wat te liggen.

Olivia Elaine Newton

Uiteindelijk hadden we ons dessert op, we staan op.
" Ik ga even bij Merel kijken " zeg ik dan uiteindelijk tegen Edward.
Hij knikt en glimlacht even naar me, ik loop naar de kamer van Merel.
Ik klop eventjes op de deur en ga dan naar binnen toe, ik zie dat Merel nog wakker is.
" Gaat het een beetje ? Moet ik misschien iets voor je doen ? " zeg ik dan tegen haar.

Merel :
Ik keek even en glimlachte "Als je Ivo voor me kan halen graag."lachte ik.
Olivia kwam naast me zitten.
Ze zag dat het verband weer vol met bloed zat "De wond moet gewoon goed hele." zei ik snel.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk Merel aan " moet het niet opnieuw verbonden worden ? " vraag ik dan nog wat bezorgd aan haar.

Merel :
Ik knikte en wees naar wat linnen die opgerold waren.
Olivia pakte ze en gaf het aan mij.
Ik wist dat Olivia hier niet tegen kon dus vroeg haar om zich om te draaien.
Met veel gedraai en pijn kreeg ik het ouder verband eraf en het nieuwe erop.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk uiteindelijknweer om " sorry dat ik je daar niet mee kan helpen " zeg ik dan als ik het pijnlijke geziht van Merel zie.

Merel :
Ik probeerde een glimlach te maken door de pijn heen "het geeft niet."
Ik probeerde overeind te gaan zitten.
het gordijn was nog open en er kwamen nog heerlijke zonestralen doorheen.
Olivia kwam weer bij me op bed zitten.
"Nou vertel over die spieren." lachte ik.
Olivia begon te blozen.
Ik lachte nog harder.
"je bent me er eentje."

Olivia Elaine Newton

Ik begon nu ook een beetje te lachen, uiteindelijk als ik bijgekomen ben van het lachen leg ik aan Merel het verhaal uit wat er gebeurd was.
Ik moest nog steeds wen beetje blozen maar was een beetje in een gekke bui en ik kon er nu zelf ook achteraf wel om lachen, Edward had groot gelijk dat hij me ook soms gek noemde.
Merel moest ook even wat lachen, opeens begint ze nog harder te lachen.
Ik kijk even op en zie Edward bij de deur staan , ik begin wat te blozen maar barst dan in lachen uit.
'' Hoelang sta je daar al ? '' zeg ik dan lachend.
'' Lang genoeg '' zegt Edward dan met een glimlach.
'' Merel is het erg als ik mevrouw spier even van u leen ? '' zegt hij dan.
Merel schud haar hoofd, ik sta op en loop naar Edward toe.
We lopen samen over de hal heen '' dus waar wou u me over spreken meneer ? '' vraag ik dan met een glimlach.
Edward schud even zijn hoofd en lacht '' u bent nog steeds even amusant als toen ik u voor het eerst ontmoette '' zegt hij dan.
Ik glimlach eventjes '' ik had je verteld dat ik de bruiloft nou eindelijk wou gaan regelen ? Maar ik wou vragen of jij het erg vond om de inrichting en het feestje er na wou regelen aangezien je het ook zo mooi had gedaan voor het verlovingsfeest '' zegt hij dan.
Ik begin te glimlachen '' natuurlijk wil ik dat '' zeg ik dan enthousiast.
Ik geef hem spontaan een knuffel en begin een rondje te draaien, Edward moet lachen.
'' En mevrouw spier, u moet ook nog een jurk gaan regelen .. vergeet u dat niet ? '' zegt hij dan.
Ik begin te glimlachen '' maar natuurlijk niet, en ik weet al precies wie ik mee neem '' zeg ik dan vrolijk.
'' Olivia, ook moet je de uitnodigingen gaan regelen als je dat niet erg vind ? '' zegt hij dan.
Ik schud mijn hoofd '' welke datum had je in gedachten ? '' vraag ik dan aan hem met een glimlach.
'' Wat dacht je van deze dag over 4 weekjes ? '' zegt hij dan.
Ik kijk hem nu even met grote ogen aan '' gaat dat wel lukken ? '' vraag ik dan aan hem.
'' Maar natuurlijk, jij en ik werken samen, we hebben een heel team en ik denk dat mijn moeder, en Merel ons ook nog wel willen helpen '' zegt hij dan.
Ik begin te glimlachen, ik geef hem een kus en ren dan vrolijk terug naar de kamer van Merel.
Ik zie haar verbaasd kijken als ik naar binnen kom stormen.
'' Merel ? '' zeg ik dan heel mysterieus.
Ze kijkt me vragend aan '' Ja ? '' zegt ze dan.
Ik begin te glimlachen '' wil je binnenkort mee gaan voor mijn trouwjurk ? '' vraag ik dan aan haar.

Merel :
ik begon te lachen "Natuurlijk."
Opeens bedacht ik me dit ik ook nog niks had geen trouwjurk geen feest niks.
Opeens sloegen de zenuwen toe.
Ivon was nu weg hoe moest ik dit ooi regelen.
En ik kan nauwelijks lopen op het moment.
Ik keek een beetje zenuwachtig naar Olivia.
Eigenlijk was dit een meer een roep voor hulp.
Er liep een traan over mijn wang.
Wat moest ik ooit doen.

Olivia Elaine Newton

Ik ga naast Merel op het bed zitten '' wat is er ? '' vraag ik dan aan haar.
Ze legt het uit '' rustig maar, het gaat vast wel lukken, ik wil je altijd helpen we hebben personeel die ons wilt helpen, de koningin wil ook vast wel helpen '' zeg ik dan.

Merel :
Ik knik.
Maar Olivia is volgens mij één ding vergeten en dat is dat ik uit een boerenfamilie kom en daar bruiloften heel anders gaan.
Ik zuchtte even diep.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk Merel nog even aan als ik haar hoor zuchten '' is er nog iets ? '' vraag ik dan aan haar.

Merel :
Ik schudde mijn hoofd.
Opeens hoor ik een paarden aan komen.
ik tilde me zelf op van het bed af en liep rustig naar het raam.
Toen ik zag dat Ivon het was kon ik mijn geluk niet weg stoppen.
zonder om maar even één keer aan mijn verwonding te denken pakte ik mij rok en stormde de kamer uit.
Ik rende de trap af en door de lange gangen.
Ik probeerde door mijn pijn heen te stappen en eindelijk stond Ivon voor me.
Ik sprintte op hem af en omhelsde hem.
Er kwamen tranen van blijdschap uit mijn ogen.
Ik voelde 2 handen op mijn rug.
Toen ik die twee ogen zag waar ik verliefd op ben voelde ik zijn lippen op de mijnen.
"Wat heb ik je gemist." zei ik snel.
Hij keek me even aan "Gaat het beter met je ?" vroeg die snel bezorgt.
Ik knikte "Nu wel."
Ik zag een glimlach verschijnen op zijn gezicht.
Ik gaf hem snel een kus terug.
Edward stond achter ons en ik hoorde hem lachen "Nou zo'n welkom wilt iedereen wel he broertje."

Olivia Elaine Newton

Rustig loop ik ook naar beneden toe, ik moest wel een beetje lachen om hoe snel Merel ineens weg was gerend.
Ik loop het paleis uit en zie Merel en Ivon dan al staan, Edward staat er ook.
'' Welkom terug ! '' zeg ik dan vrolijk met een glimlach.
'' We zullen jullie even alleen laten zodat jullie bij kunnen kletsen '' zegt Edward dan.
Voor ik het weet pakt hij mijn hand vast en loopt hij met me weg.
Hij kijkt me aan met een glimlach, ik lach eventjes om hem.
We lopen even de tuin in , opeens krijg ik een geweldig idee voor de bruiloft voor de inrichting.
Vervolgens weet ik al dat ik het feest buiten wil gaan geven, de uitnodigingen had ik al helemaal in mijn hoofd.
Edward kijkt me aan '' gaat alles goed ? '' vraagt hij dan.
Ik knik met een glimlach '' meer als goed '' antwoord ik dan.
'' Ik heb alles al uitgedacht '' zeg ik dan met een glimlach tegen Edward.
Hij kijkt me wat verbaasd aan '' dat doet u snel '' zegt hij dan.
Ik giechel eventjes, ik sla mijn armen om Edward heen en leg mijn hoofd tegen hem aan.
Ook hij slaat zijn armen om mij heen.
Opeens tilt hij me op, ik kijk hem even geschrokken aan.
Hij loopt met me richting het meertje en ik zie zijn gezicht '' wat ga je doen ? '' zeg ik dan, ik wist gewoon dat hij wat van plan was.
'' Niets .. '' zegt hij dan onschuldig.
Hij stopt met me voor het meertje en gooit me in het water.
Zodra ik eindelijk doorweekt aan de kant kom - met een jurk die erg zwaar is en overal aan me kleeft evenals mijn haar - begint Edward te lachen.
'' Edward kom op ik wil je een knuffel geven '' zeg ik dan met een glimlach.
Ik loop op hem af maar hij zet een paar stappen achteruit.
'' Kom hier jij slak ! '' roep ik dan plagend uit.
Hij word geroepen door een lakei en let even niet op, ik grijp mijn kans en grijp zijn arm vast.
Ik trek hem mee naar het meertje en duw hem er daar in.
De lakei was inmiddels aan komen lopen en stond nu lachend aan de kant.
'' Meneer, dit noemen ze nou een koekje van eigen deeg '' zeg ik dan met een glimlach als ook Edward helemaal doorweekt aan de kant staat.
Hij lacht wat en schud zijn hoofd '' meneer, er werd een brief voor u geleverd '' zegt de lakei dan opeens.
'' Leg hem maar op mijn kantoor, ik kan hem nu niet open maken '' zegt Edward dan.
De lakei knikt en loopt weg.
Ik begin nog een beetje te lachen, Edward loopt op me af en slaat zijn armen om me heen.
'' Mevrouw spier '' zegt hij dan.
Ik glimlach '' meneer slak '' antwoord ik dan.
'' Ik denk dat we ons maar beter om kunnen gaan kleden, komt u daarna naar mijn kantoor toe om het een en ander te regelen ? '' Zegt Edward dan.
Ik giechel '' maar natuurlijk meneer '' antwoord ik.
We lopen naar het paleis toe, als we net naar binnen lopen komen we de koningin tegen, ze schud haar hoofd en lacht wat.
'' Wil ik het weten ? '' vraagt ze dan.
'' Ik heb uw zoon een koekje van eigen deeg gegeven, ik werd in het water gegooid en boontje komt op zijn loontje .. dus werd hij het water in geduwd '' zeg ik dan onschuldig.
Ze begint weer te lachen '' wat zijn jullie toch een stel '' zegt ze dan, en ze loopt weer door.
'' Tot zo meneer '' zeg ik dan met een reverence tegen Edward.
Ik loop naar mijn kamer toe en wring daar mijn haar wat uit boven een bak.
Ik kleed me om in een andere jurk, het was een simpele jurk maar ik verwachte vandaag toch geen verder bezoek.
Ik ga voor mijn spiegel zitten en steek dan mijn haar op met een bijpassend lintje.
Uiteindelijk loop ik naar beneden naar het kantoor van Edward, ik doe de deur open en loop naar binnen.
Edward is er nog niet.
Ik sluit de deur achter me dicht en loop naar de nog omgekeerde stoel toe, ik ga er op zitten wachtend tot Edward zou komen.
Zodra ik de deur open hoor gaan draai ik me om '' goedendag meneer '' zeg ik dan heel bekakt.
Edward kijkt me even wat lachend aan, hij loopt naar me toe.
Ik sta op en zodra Edward gaat zitten ga ik weer op zijn schoot zitten.
We beginnen met het regelen van de bruiloft, ik vertel eerst mijn ideeën en ze worden door Edward goedgekeurd.
We schrijven wat brieven en we zouden morgen even de uitnodigingen regelen.
Nu moest alles nog klaargemaakt worden, de muziek zou geregeld moeten worden, mijn jurk, Edwards pak, de ringen etc.
We waren inmiddels al een aardig tijdje verder.

Merel :
"lakei brengt u mijn spullen naar binnen." zei die snel.
De lakei knikte.
We keken even elkaar weer aan.
Ik was zo blij dat die er weer was dat ik hem in mijn armen kan sluiten mijn veilig voelt.
Opeens tilde Ivon me op en liep naar de tuin.
Ik begon te lachen.
Hij zette me netjes op het witte bankje neer.
En ging naast me zitten.
Ik zag dat die wat in zijn handen had.
"Wat is dat ?" vroeg ik nieuwsgierig.
"Gewoon een cadeautje" lachte die.
Maar al snel moest ik mijn handen voor mijn ogen doen.
Hij pakte mijn hand en ik keek nieuwsgierig erna.
Hij deed een prachtige armband om mijn pols heen met allemaal bedeltjes eraan.
Ik gaf Ivon een kus.
Ivon hield me stevig tegen hem aan.
Ik sloot mijn ogen.
"Wat heb ik dit gemist." zei die zacht.
Ik lege mijn hoofd op zijn schouder.
Wat was het toch heerlijk.
Mijn genezing was opeens binnen een paar minuten al versneld.
Ik voelde me gewoon goed.
Ivon pakte mijn hand en we liepen het paleis in.
We liepen richting de kantoor van Edward.
"Ik moet even wat regelen met hem maar van mij mag je erbij blijven ."glimlachte die ik knikte.
En hij klopte op de deur.
Toen we naar binnen mochten zag ik Olivia bij Edward.
"Hey daar hebben we de verloren broer." lachte Edward.
Ivo liet mijn hand los en liep naar Edward.

Olivia Elaine Newton

Ik was net even alles aan het doornemen, ik kijk op als ik Edward tegen iemand hoor praten.
Ik zie Merel en Ivon, ik glimlach eventjes naar Merel.